Het canvas waarop David Chipperfield Architects i.s.m. Bureau Bouwtechniek zich konden uitleven, omvatte heel wat uitdagingen en opportuniteiten tegelijk.
De opdracht omvatte een woontoren, negen rijwoningen en een schakelgebouw dat verbinding moest maken met een bestaand gebouw. De kunst bestond erin deze nieuwbouw zo harmonieus mogelijk in te bedden.
Het bouwterrein bevond zich tussen twee armen van de Dijle en heel dicht geflankeerd door de restanten van een Middeleeuwse stadsomwalling, die uiteraard de nodige aandacht verdiende.
In de ontwerpfase ging dan ook veel tijd en aandacht naar de relatie tussen de woningen en de oude stadswal. Het was de ambitie de kleurstelling van het nieuwbouwproject af te stemmen op de kleurschakeringen van de oude Middeleeuwse muur. Vandaar de keuze voor een witte gevelsteen. In functie van de privacy van de gezinswoningen zijn die trapsgewijs aan elkaar geschakeld, waardoor een natuurlijk entreeruimte ontstaat en hun individuele karakter wordt benadrukt.
Op elke verdieping van de woontoren bevindt zich een driekamer- en een tweekamerappartement. Hoewel in het volledige ontwerp maar één soort raam wordt gebruikt -dat afhankelijk van de opening twee of drie keer wordt herhaald- is er absoluut geen sprake van eentonigheid. Ook omdat de terrassen wisselen van kant, waardoor niet alle balkons zich pal onder elkaar bevinden. Deze ingreep komt ten goede aan de privacy van de bewoners maar is ook heel bepalend voor het esthetische aspect. Door de afwisseling van volumes en uitsparingen kreeg het ontwerp een duidelijke articulatie en ritmiek.
